عاشق سوخته دل زنده به جان دگر است   زین جهانش چه خبر کو به جهان دگر است

بس که از خون دلم لاله‌ی خونین بشگفت   هر کجا می‌نگرم لاله ستان دگر است

اگر دروغ رنگ داشت ؛

هر روز شاید ؛

ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست

و بیرنگی کمیاب ترین چیزها بود

سخت است درد خود را از دیگران شنیدن

از عاشقی نگفتن از عشق دل بریدن

سخت است ....

ادامه مطلب

به کي بايد رفت

از دياري به دياري ديگر

نتوانم، نتوانم جستن

هر زمان عشقي و ياري ديگر

کاش ما آن دو پرستو بوديم

که همه عمر سفر مي کرديم

از بهاري به بهار ديگر

اگر براستی خواستن توانستن بود ؛

محال نبود وصال !

و عاشقان که همیشه خواهانند؛

همیشه میتوانستند تنها نباشند

اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت؛

عاشقان سکوت شب را ویران میکردند

همه آرزویم این است

نتراود اشک از چشمانت

مگر از شوق زیاد

نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز

و به اندازه هر روز تو عاشق باشی

عاشق آنکه تو را می خواهد

و به لبخند تو از خویش رها می گردد  

و تو را دوست بدارد به همان اندازه ......

اگر ميداني در اين جهان كسي هست كه با ديدنش رنگ رخسارت تغيير ميكند و صداي قلبت آبرويت را به تاراج ميبرد، مهم نيست كه او مال تو باشد، مهم اين است كه فقط باشد: زندگي كند، لذّت ببرد و نفس بكشد .و تو هستی که با دیدنت رنگ رخسارم تغییر می کند و صدای قلبم آبرویم را به تاراج می برد . پس دوستت دارم ای بهترینم . مهم این است که تو فقط باشی ، زندگی کنی ، و نفس بکشی حتی اگر مال من نباشی .

شیراز رنگ خیس چشمت را نمی فهمد

ای کاش رسم این طرف ها را بلد باشی

دیروز- یادت هست- از امروز می گفتم

امروز می گویم که فردا را بلد باشی

حتی اگر آیینه باشی، پیش این مردم

باید زبان تند حاشا را بلد باشی

وقتی که حتی از دل و جان دوستش داری

باید هزار آیا و اما را بلد باشی

شاید خودت را خواستی یک روز برگردی

باید مسیر کودکی ها را بلد باشی

یعنی بدانی " مرد در باران " کجا می رفت

یا لااقل تا  " آب - بابا "  را بلد باشی

دست عشق از دامن دل دور باد!

می‌توان آیا به دل دستور داد؟

خوب می‌دانست تیغ تیز را

در كف مستی نمی‌بایست داد

گفتی نمی خواهی که دریا را بلد باشی

اما تو باید خانه ی ما را بلد باشی

یک روز شاید در تب توفان بپیچندت

آن روز باید ! راه صحرا را بلد باشی

                                                      زندگی یعنی:

 بخند هرچند که غمگینی

ببخش هرچند که مسکینی

فراموش کن هرچند که دلگیری

اینگونه زیستن زیباست هرچند که آسان نیست 

به چشمانت بیاموز هر کسی ارزش دیدن ندارد؛

به چشمانت بیاموز که به چشم به راه بودن عادت نکند ؛ بیاموز که به در خیره نماند

به چشمانت بیاموز که برای هر کسی بیخواب نشود.

به زبانت بیاموز که هر اسمی ارزش جاری شدن ندارد.

به زبانت بیاموز به هر کسی نگوید دوستت دارم .

به لبانت بیاموز هر لبی ارزش بوسیدن ندارد.

به پاهایت بیاموز هر راهی ارزش رفتن ندارد ، به آن دو بیاموز که به رفتن عادت نکند.

به اشکهایت؛ آن مروارید ها که بسیار عزیزهستند بیاموز که برای هر کسی نریزند.

به گیسوانت ؛ آن موج سیاه بیاموز که برای هر کسی افشان نشود .

به دستانت بیاموز ؛ به آن دو بیاموز که هر دستی ارزش لمس کردن را ندارد .

به ....بیاموز همیشه ...... باشد و.........هرکس نباشد

این جای خالی رو هرکس پر کنه عاشق واقعیه

در ارسال نظر کلمات گمشده جای خالی را بنویسید

این مطلب را یه جایی خوندم که  بی مناسبت با این روزهای زمستانی و برفی نیست. امیدوارم که خوشتون بیاد....)

روزی روزگاری زمستانی بود و برفی می بارید .زمستان فرارسیده زمستانی که برای رسیدنش لحظه شماری می کردم .

کفش و کلاه و دستکشهای زمستانیم را از پستوی خانه بیرون آورده بودم تا در عروسی کوهها یی شرکت کنم که با پوشیدن لباس سفیدشان که از برف تازه است شکوه و زیبائی مسحور کننده ای می یابند.

اما انگار امسال کوهها نمی خواهند عروسی بگیرند انگار غم و غصه ستمها و بی مهری های ما بر  این طبیعت صبور آنها را چنان دل آزرده کرده که دل و دماغی برایشان نمانده که جشن وعروسی تدارک ببینند.

امسال زمستان عروسی نداریم. برف و سپیدی نداریم. در عوض دود و خفگی و وارونگی داریم چرا که خودمان چنین خواسته ایم خودمان شایستگی طبیعتی پاک و هوایی سالم را نداشته ایم .

ما انسانهای بی رحم و خودخواه که کوته نظرانه همه چیز را فدای خواسته های سطحی مان کرده ایم باید هم اینچنین ذلیلانه آرام آرام در دود آتشی که خود بر افروخته ایم به مرگی تدریجی دچار شویم.

اما شاید هنوز راه بازگشتی باشد شاید دوباره طبیعت مهربان و دل رحم دلش به حال ما بسوزد و برف و باد و بارانی و هوایی پاک نصیبمان کند ولی ما نیز باید راه کجی را که تا حال پیموده ایم تغییر داده و به طبیعتمان برگردیم.

سخت است درد خود را از دیگران شنیدن

از عاشقی نگفتن از عشق دل بریدن

سخت است ....

ياران سه قسم اند گر بداني

 زباني اند و ناني انـد و جـاني

به نـاني نان بده از در برانـش

 تو نيـکي کن يه ياران زبـاني

وليـکن يـار جـاني را نگهدار

 به پـايش جـان بده تامي تواني.

ا

میتــــوانم فــراموشــت کنـــم...

 فــقط با خــود سـخت می جنـــگم...

کـه دیـگر بـه یــاد نیــارمـت !

    عشــق کوتـاه اسـت...

 و فـرامـوشـی چــــــــــقدر طــــــــــــولانی ؟!!!

                          چطور بود

روزهــا بی تـو می گـذرنــد...

 و شب ها با تـو نمی گـذرنــد...

تمـام درد مـن ایـن اســت !  

    هیـــچکس بعد از هیـــچکس نمــــرده....

ولـــی....

خیلی ها بعد خیلی ها دیگه زندگی نکردن...